Cienie i blaski świętości: kiedy religijni liderzy stają się przedmiotem sporów
W kaplicy klasztoru w Avila wisi portret św. Teresy z charakterystycznym napisem: Święta kontrowersyjna. To zdumiewające określenie dla doktora Kościoła, ale też trafnie oddające naturę wielu postaci religijnych. Ich życie to często splot najwyższych ideałów i trudnych do zaakceptowania decyzji.
Rozdarte biografie: między niebem a ziemią
Weźmy św. Pawła – prześladowca chrześcijan, który stał się filarem wiary. Albo Mojżesza – przywódca narodu, który jednak nie wszedł do Ziemi Obiecanej z powodu jednego błędu. Co ciekawe, to właśnie te wewnętrzne rozdarcia czynią ich postacie tak ludzkimi i bliskimi.
Augustyn wyznał w Wyznaniach: Uczyniłeś nas dla siebie, Panie, i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie. Ten sam człowiek, który w młodości modlił się słowami: Daj mi czystość, ale jeszcze nie teraz. Czy takie szczere wyznania nie są bardziej przekonujące niż gładkie życiorysy pozbawione rys?
Święci z brudnymi rękami
Historia Kościoła zna przypadki, gdy metody budziły więcej pytań niż cele:
- Św. Ludwik IX prowadzący krwawe krucjaty
- Św. Cyryl i Metody niszczący pogańskie miejsca kultu
- Św. Jan Kapistran nawołujący do palenia żydowskich ksiąg
Współczesnym przykładem jest ojciec Pio – stygmatyk otoczony kultem, ale też oskarżany o manipulacje i fałszerstwa. Watykańskie śledztwo ujawniło, że rany mógł sobie sam zadawać kwasem karbolowym.
Tablica paradoksów
| Postać | Światłość | Cień | Współczesna ocena |
|---|---|---|---|
| Krzysztof Kolumb | Rozpowszechnianie wiary | Niewolnictwo Indian | Coraz więcej pomników znika |
| Matka Teresa | Pomoc najbiedniejszym | Fetoryzacja cierpienia | Kan
UdostępnijPodobne wpisy |
